Mooi woord hoor: authenticiteit. En ook heel erg ‘in’ volgens mij, ik lees er regelmatig artikelen over. Maar als ik voor de zoveelste keer de Inner Compaskaart met dit onderwerp trek, denk ik eerst: “niet weer deze.” Als ik de kaart bijna wil omruilen voor een andere bedenk ik me dat ik deze kaart natuurlijk niet voor niets trek. Want hoe authentiek ben ik? Wat is echt waardevol voor mij, wat zijn mijn idealen en leef ik daar ook naar? Wie ben ik ten diepste zelf? Allemaal vragen waar ik nog onvoldoende voor mezelf het antwoord op kan geven. Vragen die ik soms liever vermijd omdat ik denk dat ik voor het zoeken naar antwoorden nu even geen tijd heb. Ik weet wel dat ik me vaak genoeg aanpas aan anderen en me probeer te gedragen zoals het hoort of zoals ik denk dat er van mij verwacht wordt. Een ideaal plaatje dat ik voor mezelf in mijn hoofd heb gevormd, maar dat niet gebaseerd is op mijn eigen drijfveren en behoeften. Waar ben ik dan zelf in dat verhaal? Een goed onderwerp om eens samen over te schrijven bedenk ik me nu. Of zal ik de enige zijn die zijn authentieke identiteit nog niet volledig ontdekt heeft?