Wie ben ik? Dat is nu precies zo’n vraag die ik regelmatig, al schrijvend, voor mezelf probeer te beantwoorden. Ik ben zo veel, vrouw, moeder van twee geweldige zonen, een liefhebbende partner, oudste dochter, vriendin, zus, werknemer.

Geen tijd hebben, maar tijd maken

Zolang ik kan schrijven, schrijf ik in dagboeken. Niet consequent elke dag, wel als ik daar behoefte aan heb. Het helpt me om dingen van me af te schrijven of juist om mooie ervaringen vast te leggen. Dit schrijven is voor mij een goed excuus om altijd uit te kijken naar mooie notitieboekjes.

Sinds ik het effect van intuïtief schrijven heb ontdekt, begin ik meestal niet zo maar. Ik trek eerst een inspiratiekaart of volg een schrijfopdracht. Vandaaruit schrijf ik weer verder over wat me opvalt of raakt. Altijd als ik dit doe, ben ik blij dat ik de tijd nam om te schrijven. Het voelt als tijd voor mezelf die me dierbaar is.

Niet te zweverig

Al weer jaren geleden nodigde ik voor mijn verjaardag vriendinnen uit om samen te schrijven, onder begeleiding van een biografisch coach. Best spannend, want ook voor mij een nieuwe ervaring en voor mijn vriendinnen helemaal. Ik bedacht me dat het ook mijn feestje mocht zijn, dus ik waagde het erop.

Vooraf vroeg ik wel om de invulling ‘niet te spannend en zweverig’ te maken, rekening houdend met mijn vriendinnen én mijn eigen voorkeur. Het samen schrijven pakte goed uit. Ja, het was soms even onwennig, maar in een veilige setting en met de geruststelling dat alles wat je schreef goed was, werd het een mooie en inspirerende avond. Juist het samen schrijven zorgde voor extra verbinding.

Te mooi om voor mijzelf te houden

Later volgde ik de schrijfcursus ‘Luisteren naar je pen.’ Daar werd ik verrast door het effect van verschillende schrijfopdrachten die onverwachte inhoud bij je naar boven brengen. Anders dan bij dagboekschrijven, geeft deze manier van schrijven meer verdieping en inzichten die je vooraf niet bedenkt. De wens ontstond om deze manier van schrijven zelf te kunnen delen: te mooi om voor mijzelf te houden.

De schrijfcursus en een vervolg daarop zette meer in gang. Een verandering van baan, geen manager meer willen zijn. Dingen loslaten waar ik geen energie van kreeg en op zoek naar andere zingeving. Intuïtief schrijven kan inzichten geven die je anders misschien over het hoofd ziet. Voor mij bleek mijn talent om te luisteren, te delen en creativiteit belangrijker dan status en inkomen.

 Jeuk van quotes

Bij mijn afscheid als manager verwerkten collega’s de quote ‘Volg je hart, dat klopt altijd’ in een afscheidslied. Vaak krijg ik jeuk van quotes en dat geldt zeker ook voor deze. Toch geeft dit de essentie weer van de manier van schrijven die ik met Hartschrift wil delen. Zet je hoofd uit en volg je hart. Zet je pen op papier en blijf opschrijven wat er in je opkomt. Zo kom je er vanzelf achter wát je op je hart hebt en wat je beweegt.