Het mooie van intuïtief schrijven vind ik dat je je pen laat vertellen wat je beweegt. Dat kan op verschillende manieren. De ene keer kies ik er voor om 10 minuten achter elkaar door te schrijven, de ochtend met twee bladzijden schrijven te beginnen of aan de hand van een vraag, woord of beeld aan één stuk door te schrijven. Al deze methoden werken voor mij omdat alles wat ik schrijf goed is. Niemand die de kwaliteit van mijn teksten beoordeelt, ik verras mezelf alleen door nieuwe inzichten of plannen die ik al schrijvend krijg.
Hoe anders werkt het soms als ik beroepsmatig of privé een schrijfopdracht krijg. Opeens voel ik veel meer de druk om een kwalitatief goede tekst te op te leveren. In de eerste plaats omdat ik me er van bewust ben dat anderen deze tekst ook gaan lezen en omdat ik voor mezelf de lat hoog leg. Ik ben nog op zoek naar een manier om de vrijheid van het intuïtief schrijven te combineren met zo’n schrijfopdracht. Renee Toonen vroeg me voor haar project Woord en Draad een tekst bij een foto te schrijven. Ik koos voor een foto van twee zusjes en twijfelde heel lang (wel maanden) over de juiste tekst voor een kort gedicht bij deze foto. Bang om een flater te slaan en het project te verpesten, bleef ik dralen en verstuurde ik niets. Toen ik uiteindelijk de moed had verzameld om mijn gedichtje een elfje, te posten, schreef ik er in een begeleidend briefje nog een kort tekstje bij over mijn eigen zusje. Die tekst kwam recht uit mijn hart in één keer op papier. Ik printte deze tekst uiteindelijk ook uit om Renee de meest geschikte versie te laten kiezen. Ze krijgen nu allebei een plek.
Wil je het project Woord & Draad volgen van Renee Toonen, volg haar werk dan op Instagram Het werk op de foto boven dit bericht is ook van haar hand.
